Odsłonięcie 2.  Sztolnia złotonośna.                                                          

Idąc w górę rzeki Białej Głuchołaskiej napotkać można sztolnię złotonośną wydrążoną już w średniowieczu, gdzie eksploatowano żyłę kwarcowo – skaleniową zawierającą rozproszone złoto (głównie w pirycie, współwystępującym z chalkopirytem, magnetytem, hematytem i tetraedrytem).  Jest to żyła wieku waryscyjskiego pochodząca z granitoidu Žulowej.  

Odsłonięcie 3.  Okolice „Chatki myśliwskiej”.                                         

Odsłonięcie znajduje się na stoku Góry Chrobrego w serii Vrbna. Występują tutaj gruboławicowe kwarcyty, słabozafałdowane w generacji F_3. W częściach zewnętrznych fałdów w rekompensacie naprężeń gdy nie dochodziło do poślizgów powstawały szczeliny wypełniane później karbońskim, mlecznym kwarcem pochodzącym z granitoidu  Žulowej (spękania w formie klinów). Takie szczeliny klinowe charakterystyczne są dla fałdów ze zginania. Żyły te zdeformowane są przez ruchy prawoprzesuwcze, powierzchnia uskokowa jest pionowa, występują poziome rysy oraz zadziory. 

Odsłonięcie 4. Zaplecze „Chatki myśliwskiej”.                            

W odsłonięciu widoczna jest superpozycja trzech generacji fałdów oraz co najmniej dwóch generacji foliacji. Fałdy drugiej generacji dokumentują nasuwanie się warstw w kierunku SW; fałdy trzeciej generacji powstały w wyniku kolizji bloków; fałdy czwartej generacji są dokumentowane przez widoczne fałdki pasożytnicze. Można czasami spotkać lineacje mylonityczne. 

Odsłonięcie 5.  Zaplecze „Chatki myśliwskiej” – przy sztolni złotonośnej.                                                                                               

Odsłonięcie znajduje się ok. 3 metrów od punktu 4 podąrzając dalej w górę rzeki. Występują tu łupki kwarcytowe, kwarcyty, łupki łyszczykowe. Obserwuje się fałdki penetratywne trzeciej generacji i równoległą do niej lineację w formie zmarszczkowania.

Odsłonięcie 6. Na początku meandru „Kozia szyja” rzeki Białej Głuchołaskiej.                                                                                                    

Jest to antropogenicznie przekształcony obszar poeksploatacyjny wtórnego złoża złota, osadzonego na wewnętrznych częściach zakola Białej Głuchołaskiej. Historia eksploatacji złota na tym terenie sięga 2 tysięcy lat p.n.e., a udokumentowana była już w XI wieku. Pod aluwiami rzeki znajdują się utwory serii Vrbna wśród których występują staurolit, granaty, magnetyt, apatyt, cyrkon, hematyt, dysten, kordieryt.

Odsłonięcie 7. Lewy brzeg rzeki Białej Głuchołaskiej koło ujęcia wody pitnej.

 Występują tutaj również dolnodewońskie utwory serii Vrbna. Wśród łupków łyszczykowych występują 12- i 24- ścienne minerały granatów (almandyn) oraz staurolit.

Odsłonięcie 8.  Stok Wzgórza Grędówka.                                         

 Odsłonięcie znajduje się ok. 1 km od granicy z Republiką Czeską na obszarze proterozoicznej serii Desny.  Jako najstarsze występują tutaj łupki biotytowe i gnejsy biotytowe (dużo biotytu, mało muskowitu) w których można spotkać granaty i sillimanit.  Utwory te zapadają izoklinalnie pod kątem 40 stopni na SE. Zgodnie z powierzchnią foliacji i warstwowania występują żyłki kwarcu (sekwencyjnego), które uległy kilkukrotnemu zafałdowaniu. W dewonie miała miejsce intruzja silli diabazowych, które później wskutek deformacji uległy zbudinowaniu, a następnie amfibolityzacji, epidotyzacji i  sylifikacji.

W fazie bretońskiej powstały żyły kwarcowe, pegmatytowe i aplitowe (równoległe i subrównoległe), które w fazie asturyjskiej uległy zdeformowaniu w wyniku wypiętrzenia się granitoidu Žulowej (wyżejległe warstwy zsuwały się grawitacyjnie na niżejległe warstwy). Deformacja ta powodowała przechodzenie formy żył z fałdków ze zginania w formy odpowiadające duplexom. Występują tu również liczne mezostruktury takie jak fisze, spękania S, C, kink bandy.