|
Słownik napotkanych minerałów i skał Słownik obserwowanych mezostruktur tektonicznych ...
|
SERIA ANDELSKOHORSKA |
|
|
Lokalizacja: Pokrzywna główna Odsłonięcie 1. Park krajobrazowy Góry Opawskie. Odsłonięcie to znajduje się na
szlaku na Biskupią Górę i zwane jest Gwarkową Percią. Do 1939 r. istniał tu kamieniołom, w którym
eksploatowano łupek na pokrycia dachowe. Gwarkowa Perć leży w obrębie warstw serii Andelskohorskiej, w której występują
fyllity (metamułowce i metaiłowce), metamułowce szarogłazowe, metazlepieńce, soczewki wapieni krystalicznych oraz
zieleńce. Skały pocięte są bardzo licznymi żyłami mlecznego kwarcu, diabazów i lamprofirów. Występuje tu
5 generacji struktur fałdowych. Najstarsze fałdy to dysharmonijne fałdy z płynięcia, w których obecne jest
zmarszczkowanie równoległe do osi. Natomiast zgodnie z osią występuje kliważ w formie złupkowacenia. Fałdy
drugiej generacji są najbardziej penetratywne w zakresie fałdów od wąsko do szeroko promiennych. Są to fałdy ze
zginania koncentryczne ze zmarszczkowaniem oraz kliważem, w których obserwuje się żyły kwarcu wypełniające
rozwarte szczeliny. Czasem fałdy ze zginania przechodzą w symilarne fałdy ze ścinania. Odsłonięcie
2. Mni¹y Kamien.
Odsłonięcie znajduje się na terenie Czech w Górach Opawskich na SW stoku Biskupiej Kopy. Występujące
tu w większości fyllity należą do formacji Andelskohorskiej. Stwierdzono tu 4 generacje fałdów występujące
we wzajemnej superpozycji. Dominują fałdy drugiej generacji (F2)- są to koncentryczne fałdy ze zginania,
modyfikowane wzdłuż poślizgów po powstałym wcześniej kliważu.
Przechodzą one w symilarne fałdy ze ścinania. Fałdom F2 towarzyszy dobrze rozwinięty kliważ (S2)
o charakterze osiowym (równoległy lub subrównoległy do powierzchni osiowej). Kliważ rozwijający się w warstwach
podatnych jest rozbieżny, a w warstwach bardziej kompetentych ma charakter zbieżny ( zbiega się wachlarzowato do jądra fałdu).
W fałdach F2 występują również lineacja L2 (B- lineacja) rozwijająca się równolegle do
osi fałdu i występująca w formie: - zmarszczkowania, - lineacji krystalizacyjnej (ziarna), - lineacji intersekcyjnej. Na płaszczyźnie lineacji dochodziło do poślizgu, dzięki czemu powstały fałdy ciągnione oraz rysy ślizgowe prostopadłe do osi fałdu. Niekiedy kliważ S2 jest wykształcony jako kliważ krenulacyjny i towarzyszą mu fałdki krenulacyjne. W odsłonięciu tym występuje również kliważ ciągły a w kompetentnych skałach tzw. kliważ spękaniowy (ciosokliważ)- kliważ ten nie jest równoległy do osi fałdu. Fałdy F1 jako najstarsze tworzyły się w początkowych etapach tworzenia się pryzmy akrecyjnej w dolnym karbonie. Podczas nasuwania się tych skał w kierunku zachodnim utworzyły się silnie wergentne (E) dysharmonijne fałdy z płynięcia. Powstająca wtedy lineacja L1 nie jest równoległa do osi fałdu. Skały te zostały zmetamorfizowane po Namurze A. Kliważ najczęściej występuje w warstwach bardziej podatnych, wtedy obserwuje się go pod mniejszym katem względem powierzchni osiowej fałdu. Widoczne również są zespoły spękań komplementarnych. |
